Forum dla nastolatek

em. · Gość

witajcie...
powiedzmy, że jestem już dorosła, że mam te 20 lat, że jestem na drugim roku studiów, że zawsze wyobrażałam sobie moje życie inaczej...
ale od 4 dni myślę inaczej. zasadniczo to umieram za strachu. znam mojego chłopaka od 4 miesięcy i postanowiliśmy, że to zrobimy, obydwoje mieliśmy szaloną ochotę. zważając jeszcze na to, że był to mój pierwszy raz (starałam się długo pozostać dziewicą) byłam pewna, że wszystko pójdzie dobrze i bez jakichś większych konsekwencji... a teraz, hmm, tak naprawdę nic nie wiem. nie używałam tabletek, używaliśmy tylko prezerwatywy, ale w pewnym momencie pękła. tak jak któraś z dziewczyn u góry, nie wiemy kiedy. chłopak powiedział mi tylko, że jest pewien, że nic mi nie "zaaplikował" do środka, i żebym się nie bała. powinnam mieć za 3 dni okres... ale od tamtego razu umieram za strachu,boję się, bo wiem, że ciężko mi zadbać o siebie a co dopiero o takiego małego człowieczka. oczywiście, że w przyszłosci chcę mieć dzieci! ale ja-osobiście-nie czuję się jeszcze gotowa.
dzwoniłam do swojego lekarza, który kazał mi się uspokoić i stwierdził, że 6 dni przez miesiączką, są dni bezłodne i procentowo jest mało prawdopodobne że zaszłam. a jeżeli mój chłopak jest pewien, że nic nie zaszło w środku, to mogę się uspokoić. ale co mi po gadaniu lekarza skoro sama w sobie czuję, że coś jest nie tak. mam wahania apetytu, wiem,że mam tak też przed okresem, ale jest to też jeden z objawów ciązy, czuję się jakaś wzdęta,kompletnie nie ogarniam mojego stanu... ale powiem Wam, że czytając Wasze posty czuję się jakaś silniejsza. czuję, że nawet jeśli jestem w ciązy, to sobie poradzę, że urodzę to dziecko i że będę szczęśliwą matką. a jeszcze kilka godzin temu tak nie myślałam. mam takie szczęście, że mój chłopak ma dobrą pracę, spełnia się, ma swoje mieszkanie i wspaniały stosunek do tego co czuję.
dziękuje Wam dziewczyny/kobiety za nacisk na pozytywne myślenie i za wiarę w siebie:) pozdrawiam Was bardzo bardzo mocno!

PolskaModaDziecieca

Raczej na pewno nie jestes w ciąży,więc nie masz się o co martwic. A poza tym nie ma sytuacji bez wyjścia,zawsze jest jakies dobre rozwiazanie. Wydaje mi się,że tutaj największy wpływ ma nasza psychika.. Zobaczysz,że wszystko się dobrze ułozy.